16 edycję tych regat zakończyliśmy na 2 miejscu. Droga do finału, który nie odbył się z powodu braku wiatru nie była łatwa. Najpierw 9 wyścigów w rundzie round robin, w której głównym celem był awans do ćwierćfinałów i lepsze zgranie się, ponieważ w tym składzie startowaliśmy po raz pierwszy i trenowaliśmy zaledwie 1 godzinę. Ćwierćfinał wygraliśmy 3:1 z załogą Przemka Tarnackiego i w półfinałach pokonaliśmy 2:1 utalentowaną i bardzo dobrze żeglującą australijsko – nowozelandzką załogą Harrego Price. Rozpędzaliśmy się z wyścigu na wyścig i na pewno mieliśmy duże szanse aby w finale powalczyć o zwycięstwo z doskonale zgranym szwajcarskim zespolem Erica Monina.
Copyright Robert Hajduk – Pojedynek ćwierćfinałowy z załogą Przemka Tarnackiego.
Po wieloletniej przerwie miałem wielką przyjemność żeglować ponownie z Kubą Schneiderem i Jes Gram Hansenem. Kuba to doskonały dziobowy i trymer a Jes to jeden z najlepszych żeglarzy match racingowych – sternik startowy teamu Mascalzone Latino w regatach o Puchar Ameryki w Walencji w 2007 roku. Nasz team wzmocnił młody i utalentowany Duńczyk Lars Peter a po zakończeniu rundy Round Robin Marcin Banaszak – popularny Banan, który zastąpił kontuzjowanego Kubę.
Robert Hajduk – copyright Od lewej Banan z synem, Lars Peter, Kuba, Jes Gram i Karol
Teraz jestem już w drodze wystartuję do Porto Cervo, gdzie w regatach Maxi Yacht Rolex Cup wystartuję na 100 stopowym Wally Y3K.
Jutro i pojutrze trening a od poniedziałku do soboty wyścigi. Jak zwykle będą to bardzo interesujące i piękne wyścigi dookoła malowniczych wysp Costa Smeralda. Właśnie mija 30 lat od momentu kiedy przyleciałem tam po raz pierwszy… Wtedy startowałem na jachcie Saudade, w klasie jedna Tona. Trymowałem grota i pamiętam, że pierwszego dnia przy bardzo silnym wietrze złamaliśmy maszt…. To był ,,mój’’ pierwszy ale nie ostatni 
Pozdrowienia z drogi na lotnisko